Bu sefer akıllandım
Sabahın 7.20sinde kapılarındaydım, yinede 2. oldum sırada.
Saat 08.00'de kapıdaki görevli isimleri alıyor, 11.45'te burda olun diyor, 3 saat 45 dakika naparsan yap diyor.
Taksimin göbeği, allahın sıcağı, sabahın köründe üç saat kırkbeş dakika.
Bende Starbuks'a gittim, kitabımı aldım, bekledim, bekledim, bekledim...
Telefonuma bütün iphone uygulamalarını indirdim,fotograflarla oynadım, Monalisa'ya kafamı bile koydum, sonra herkesin uyanmasını bekledim, sırayla herkesi aradım, sonra yine bekledim, bekledim, bekledim...
Fotograftaki yeşil koltuk, saatler geçtikçe daha da rahatlaşmaya başladı, ben küçüldüm, o koltuk gittikçe büyümeye başladı, saat 10 gibi bildiğin bana .ift kişilik yatak gibi rahat ve huzurlu geldi, uyurum diye korkumdan saati kurdum ama tabiki uyuyamadım.
Saat 11.45'te konsolosluğun kapısındaydım.
Tabi orda da bekledim, bekledim, bekledim...
Ama çok değil 2. kişiydim ya 12.00'de içerdeydim.
Evraklar hazır, ben hazırım,içeri girdim, arada bi cam, kadının ağzında bi mikrofon, sorgu odası gibi yankılanıyor sesi "Boyun kaç cm?" Heycandan 1.68 dedim, ama o kadar yokum ki, çok uzun zamandır biri boyumu sormamıştı :)yalancılıktan vize alamıcam sanırım. Sonra boyuma göre fotografım çekildi, parmak izim ve imzam alındı elime bi belge verildi ve 3 hafta sonra haber vericez dediler. Bitti. Şimdi sonucu bekliyorum. Bekliyorum, bekliyorum, zaten bu Erasmus dedikleri şeyin %80'i beklemekle geçiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder