özge'den basın açıklaması: ben erasmus değilim

Erasmusa geç kalan özge, yine de inatla gidecek mi? 90 doğumluların arasında zamanla yarışabilecek mi? İstanbuldaki yoğun tempodan sonra yeniden öğrenci olabilecek mi?? derken şaka maka tam üç aydır burdayım, bazen öyle zamanlar oluyo ki babanemin evi gibi oluyor burası zaman hiç geçmiyor - özür dilerim babane seninle bi ilgisi yok tamamen bayramlarla ilgili hassas bi konu- bazen de hemen geçiyor hiç anlamıyorum, bazen sabaha karşı uyuyorum uyandığımda yine karanlığı görüyorum mesela bugün saat 16.00'da hava kararmaya başlamıştı ve tepede dolunay vardı,  bazen de ondokuz-yirmiliklerin arasında buluyorum kendimi böle içimden bi abla çıkıyor, o zamanlarda en çok duyduğum laf " aa hiç göstermiyosun" oluyor, "neyi göster miyorum? ne var ki  göstercek alt tarafı "almost 30" demek istiyorum ama sonra bi duruyorum almost 30 mu - dur ya !

Facebookumda hergün çocukluk arkadaşlarımın isimleri değişiyor, soyadları uzuyor da uzuyor- soyadı iki kere değişen var öyle düşün :)

herkes bana "valla ne iyi yaptın ya gitmekle, ohh beee" diyor ama orda hergün düzenine düzen katıyor, hayır iyki gelmişim, üç buçuk yıldır aynı masada oturup, aynı işi yaparken birden bambaşka bi yerde bambaşka insanlarlayım, dünyanın öteki ucundayım ama sorunum şu ki ben-erasmuslu-olamıyorum! yani tam olarak olmuyo, her dakika  bi event var, herkes "i am in" diyor, bende "i am in" diyorum ama onlar kadar "in" olamıyorum. (bundan sonra yazıda erasmuslulardan onlar olarak bahsedilecektir)

iş yok, dert yok,kafam rahat, mutluyum, eğleniyorum... ama onlar kadar değil! bazen aynı şarkıda aynı ortamda aynı insanlarlayken ben hafif tebessümle hafif ritmde kımıldarken onlar resmen eller havada kahkahalarla danza kuduro yapıyolar, aramızdaki level farkı tabi alkolden de kaynaklanıyo olabilir ama sanırım yine de yaşla doğru orantılı bişey bu :)

bi de erasmuslu olmak için tek gecelik aşklar yaşayacaksın, kural buymuş, herkes birbiriyle çıkıyo sonra arda kalanlarda -artık da diyebiliriz:) birbiriyle çıkıyo, galiba öyle bişeyler oluyo, havada hep aşk kokusu var ama bi günlük, bi gün mü? neden dündü de bugün değil? bilmiyorum

yüksek dozda gençlerin arasında kalmış hissediyorum kendimi, yaşıtım eş dost buldum da onlarla takılıyorum, zaten bu kadar geç kalmışken şöle kırkımda falan gelseydim daha iyimiş valla, en azından "gençlerle gençleşiyorum canııım" derdim de danza kuduro öğrenirdim.

kısaca bu bir basın açıklamasıdır: ben erasmuslu değilim, okumaya geldim, gidicem.. ya da şöyle de diyebiliriz bi arkadaşa bakıp çıkıcam saygılarımla..